کاردرمانی کودکان چگونه است؟!
کاردرمانی کودکان یک رشته توانبخشی است که فرد محور و متمرکز بر فعالیت است، یعنی بر مجموعه فعالیت‌هایی که فرد را به خود مشغول می‌کند؛ مانند مراقبت شخصی، فعالیت‌های کاردستی و فعالیت‌های مرتبط با اوقات فراغت.
مواردی چون تأخیر رشد، بیماری، ناتوانی، دلایل خانوادگی و یا در نتیجه تغییرات در زندگی آنها مرتبط با رشد باعث می‌شوند تا کودکان توان انجام برخی از فعالیت‌ها را نداشته باشند. در چنین مواردی نیاز به حمایت‌هایی چون کاردرمانی الزامی است.
کاردرمانی چیست؟
کاردرمانی یک اصطلاح جمعی برای روش‌های مختلف درمانی است. انجام کاردرمانی بر این فرض استوار است که کودکان تنها زمانی می‌توانند رفتار خود را کنترل کنند که بتوانند ادراک بدن خود و محرک‌های متنوع محیط خود را پردازش کنند، یعنی آنچه می‌شنوند، می‌بینند و غیره. به‌عبارت‌دیگر تا زمانی که قادر به انجام این کار نباشند، از نظر کاردرمانی دچار اختلالات ادراکی می‌شوند. در درمان یکپارچگی حسی که با کاردمانی صورت می‌گیرد، کودک به طور خاص در حین بازی در معرض تجارب حسی خاصی قرار می‌گیرد تا یاد بگیرد که با محرک‌های مختلف مقابله کند. به‌عنوان‌مثال، کودکی که مشکل تعادل دارد و در حین سوارشدن بر روروک مخصوص کودکان مدام واژگون میشود، یاد می‌گیرد که چگونه حرکت خود را کنترل کند.
در چه مواردی به کاردرمانی کودکان نیازمندیم؟
به طور معمول شرایط زیر باعث نیاز به کاردرمانی میشود:
- ارتباط چشمی ضعیف
- درک ضعیف از بدن یعنی اغلب به چیزها یا افراد برخورد می‌کند
- اختلال کمبود توجه بیش‌فعالی
- ناتوانی‌های یادگیری
- اختلال هماهنگی حرکتی (DCD)
- مشکل در رنگ‌آمیزی داخل خطوط، انجام پازل یا برش با قیچی
- مشکل سازماندهی پوشه
- مشکل در لباس پوشیدن
- اختلالات رفتاری
- سختی در جابه‌جایی از یک کار به کار دیگر
- نقایص حسی
- ضعیف عمل کردن در حرکات انگشت دست و پا
- وضعیت‌های سفت‌وسخت
- مشکل در حفظ توجه
- بی‌قراری، مشکل در نشستن
- دشواری در پیروی از دستورالعمل‌ها به‌خصوص اگر چندین مرحله وجود داشته باشد.
چرا نیاز به کاردرمانی کودکان داریم؟
همه کودکان باید رشد کنند، یاد بگیرند، معاشرت کنند و بازی کنند. آنها هر روز این کار را با کشف محدودیت‌های توانایی‌های خود انجام می‌دهند. وقتی کودکان موفق می‌شوند و به‌خوبی رشد می‌کنند؛ این حس موفقیت باعث خوشحالی آنها میشود.
با این حال، اگر کودکان مشکلات عاطفی، روانی، جسمی یا یادگیری داشته باشند، توانایی آنها در رشد، یادگیری، اجتماعی شدن و بازی ممکن است مختل شود. همه اینها بر توانایی آنها برای یادگیری، شرکت در فعالیت‌های مدرسه و دوست‌یابی تأثیر می‌گذارد که می‌تواند مشکل‌ساز باشد، زیرا احساس تطابق برای عزت‌نفس و شادی کودک بسیار مهم است.
حوزه‌های کاربردی کاردرمانی شامل طیف وسیعی از الگوهای رفتاری است که نشان‌دهنده تأخیر یا محدودشدن رشد است. چه روان‌شناختی و چه فیزیکی، کار درمانگران می‌توانند اعتمادبه‌نفس را تقویت کنند، مهارت‌های اجتماعی را آموزش دهند و فرایندهای فیزیکی را به‌گونه‌ای اصلاح کنند که برای کوچک‌ترها جذاب باشد. اگر کودکی رفتار غیرعادی دارد، مانند طغیان‌های غیر قابل تحریک پرخاشگری، عزت‌نفس بیش از حد یا کاهش‌یافته، فاصله‌گرفتن عمدی از همسالان، بازی منزوی، یا توانایی ضعیف در یافتن راه خود در گروه، کاردرمانگر فرد مناسبی برای تماس است.
حتی با عملکرد محدود مدرسه مانند مشکلات خواندن، نوشتن یا حساب یا ADHD، پزشک متخصص اطفال باید با مشورت والدین، کاردرمانی را برای کودکان در نظر بگیرد. به همین ترتیب، سایر اختلالات روانی مانند شب ادراری، مشکلات خواب و اختلال در ادراک را می‌توان با اقدامات کاردرمانی درمان کرد. به عنوان بخشی از درمان، کودک یاد می‌گیرد که با محیط خود ارتباط برقرار کند، احساسات خود و دیگران را به‌درستی تفسیر کند و با آنها برخورد کند، روابط ایجاد کند و خود را به شیوه‌ای قابل‌فهم و قابل‌درک بیان کند.
کاردرمانی کودکان چگونه است؟
مراحل انجام کاردرمانی برای کودکان عبارتند از :
- در اولین ملاقات با والدین اطلاعاتی در مورد کودک و فعالیت‌هایی که در آنها مشکل دارد جمع‌آوری میشود.
- پس از جلسات ارزشیابی، موارد مشاهده شده برای اولیا توضیح داده میشود.
- برنامه و اهداف بر اساس مشاهده و ملاقات با اولیا تعیین خواهد شد.
- مداخله توانبخشی، جلسات 1 ساعته، هفته‌ای یکبار.
- راستی‌آزمایی اهداف به دست آمده.
در یک محیط محرک کودک از طریق استفاده از فعالیت‌های بیانی با استفاده از مواد مختلف، مانند آشپزی و فعالیت‌های بازی، در رشد مهارت‌ها حمایت میشود.
این مداخله شما و معلمان را در شناخت و درک نقاط قوت و ضعف فرزندتان به‌منظور کمک به او در انجام فعالیت‌هایی که برای شما و فرزندتان مهم است، حمایت می‌کند.
روش‌های جایگزین برای انجام کارها نیز می‌تواند با یادگیری استراتژی‌های جدید یا ایجاد تغییرات در محیط، برای مثال با استفاده از وسایل کمکی یا ایجاد سازگاری، پیشنهاد شود.
در سن رشد، هدف رشد و بهبود توانایی کودک برای عمل از طریق ارتقا و ارزش قائل‌شدن به علایق او، در یک فرآیند تدریجی گنجاندن در محیط زندگی او ،خانه، مدرسه و در زمینه‌های مختلف خارج از برنامه است.
کودکی که دوره کاردرمانی را از سنین بسیار پایین گذرانده است، شانس بیشتری برای رسیدن به خودمختاری بالایی خواهد داشت.
نتایج کاردرمانی
نتایج این ارزیابی‌ها امکان تهیه پیش‌نویس اهداف کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت را فراهم می‌کند که مطابق با علایق فرد تنظیم شده‌اند. پس از تعریف اهداف، طرح مداخله‌ای تهیه میشود که از طریق آن کاردرمانگر مناسب‌ترین راهبردها را برای هر فرد برای دستیابی به حداکثر استقلال ممکن در فعالیت‌های زندگی روزمره و کار شناسایی می‌کند و به کاهش موانع معماری در محیط زندگی فرد
در تمام مدت مداخله، کاردرمانگر دائماً هر تغییر را ارزیابی می‌کند تا بر دستیابی به اهداف تا پایان فرآیند توانبخشی نظارت کند.
نظرات: