در شرایطی که تنفس یا رساندن اکسیژن کافی به خون برای بیمار سخت باشد، بیمار را در یک دستگاه تنفس مصنوعی قرار میدهند که به عنوان دستگاه تنفس نیز شناخته میشود. این وضعیت نارسایی تنفسی نامیده میشود. ونتیلاتورهای مکانیکی دستگاههایی هستند که به عنوان دمنده عمل میکنند تا هوا را به داخل و خارج از ریهها منتقل کنند. درمانگر تنفسی و پزشک شما ونتیلاتور را تنظیم میکنند تا تعداد دفعات وارد شدن هوا به ریهها و میزان هوای دریافتی را کنترل کند.
ممکن است ماسکی برای وارد کردن هوا از ونتیلاتور به ریههایتان نصب کنید. یا اگر مشکل تنفسی جدیتر است، ممکن است به لوله تنفسی نیاز داشته باشید. وقتی آماده بیرون آوردن ونتیلاتور هستید، تیم پزشکی دستگاه بیمار را قطع میکند یا پشتیبانی از ونتیلاتور را کاهش میدهد تا زمانی که بیمار بتواند نفس خود را شروع کند.
ونتیلاتورهای مکانیکی عمدتاً در بیمارستانها و در سیستمهای حملونقل مانند آمبولانسها و حملونقل هوایی MEDEVAC و غیره استفاده میشوند. در برخی موارد، اگر بیماری طولانیمدت باشد و مراقبان در خانه آموزش ببینند و پرستاری کافی داشته باشند، میتوان از آنها در خانه استفاده کرد. منابع در خانه قرار گرفتن در دستگاه تنفس مصنوعی ممکن است شما را مستعد ابتلا به ذات الریه، آسیب به تارهای صوتی یا سایر خطرات یا مشکلات کند.
نامهای دیگری که ونتیلاتور با آنها شناخته میشود عبارتند از:
عدم توانایی در نفس کشیدن به تنهایی به عنوان نارسایی تنفسی شناخته می شود و یک اورژانس تهدید کننده زندگی است. اگر مغز، قلب، کبد، کلیه ها و سایر اندامهای شما اکسیژن کافی دریافت نکنند، نمی توانند آنطور که باید عمل کنند. ونتیلاتور میتواند به فرد کمک کند تا تنفس طبیعی داشته باشد.
مدت زمانی که شما در دستگاه تنفس مصنوعی قرار خواهید گرفت به دلیل نیاز به کمک برای تنفس بستگی دارد. اگر در حین جراحی به ونتیلاتور نیاز داشته باشید، معمولاً فقط زمانی که در حالت خواب هستید از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده میکنید. این میتواند از کمتر از یک ساعت تا چند ساعت یا بیشتر باشد.
اگر برای یک وضعیت سلامتی به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز دارید، ممکن است لازم باشد ساعتها، روزها، هفتهها یا بیشتر از آن استفاده کنید. بستگی به این دارد که چقدر طول می کشد تا ریه های شما قوی تر شوند و بتوانند به تنهایی به درستی عمل کنند.
ونتیلاتور بیماری را درمان نمی کند. وظیفه ونتیلاتور این است که شما را در هنگام مبارزه با عفونت یا بیماری یا بهبودی پس از آسیب دیدگی نگه می دارد.
ونتیلاتور پزشکی از فشار برای دمیدن هوای اکسیژن دار به مجاری تنفسی و حذف دی اکسید کربن از بدن شما استفاده میکند. اکسیژن از یک دستگاه تنفس مصنوعی ممکن است به یکی از دو روش به ریه های شما فشار داده شود: با یک ماسک نصب شده یا با یک لوله تنفس.
استفاده از ماسک صورت برای رساندن اکسیژن به ریه ها به عنوان تهویه غیر تهاجمی شناخته می شود. با این نوع تهویه، یک ماسک صورت پلاستیکی نصب شده روی بینی و دهان شما قرار می گیرد. یک لوله از ماسک صورت به ونتیلاتور متصل می شود که هوا را به داخل ریه های شما فشار می دهد. این روش معمولاً در مواردی استفاده می شود که مشکلات تنفسی کمتر باشد.
چندین مزیت برای این روش تهویه وجود دارد:
برای موارد شدیدتر، به یک لوله تنفسی نیاز دارید که در گلو و در نای خود قرار دهید. این به عنوان تهویه تهاجمی شناخته می شود. معمولاً قبل از انجام این روش آرامبخش میشوید، زیرا میتواند باعث درد و ناراحتی شود.
لوله تنفسی که در نای شما وارد می شود به یک دستگاه تنفس مصنوعی متصل است که هوا را وارد مجاری تنفسی شما می کند تا بدن شما بتواند در حین بهبود بیماری یا آسیب، اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت کند.
اگر برای مدت طولانی در ونتیلاتور هستید، ممکن است نیاز به تراکئوستومی داشته باشید. این شامل یک جراح است که یک سوراخ در جلوی گردن شما ایجاد می کند. یک لوله در نای شما، زیر تارهای صوتی شما وارد می شود و سپس به دستگاه تنفس مصنوعی متصل می شود.
تراکئوستومی همچنین ممکن است برای کمک به جدا کردن شما از ونتیلاتور استفاده شود، اگر مدت طولانی از آن استفاده کرده باشید.
اگر از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنید، احتمالاً به تجهیزات پزشکی دیگری نیاز خواهید داشت که عملکرد کلی شما را کنترل کند. ممکن است به مانیتورهایی برای موارد زیر نیاز داشته باشید:
همچنین ممکن است به عکس برداری یا اسکن منظم قفسه سینه نیاز داشته باشید. علاوه بر این، ممکن است برای بررسی میزان اکسیژن و دی اکسید کربن در خون شما نیاز به آزمایش خون داشته باشید.
برای تهیه دستگاه ونتیلاتور میتوانید به مرکز پرستاری و پزشکی مهردرمان مراجعه نمایید. میتوانید در سایت مهردرمان، فرم مربوطه را تکمیل کنید و یا با شماره تلفنهای 09058008006 و 09053003006 با ما در تماس باشید.